Gouden putter

Wedstrijdverslag

door: Peter de Raad

De Gouden Putter 12 augustus 2023

Ditmaal heb ik de “eer” om een verslag te mogen schrijven over de wedstrijd “De Gouden Putter”, een jaarlijks terugkerend evenement.
’s Ochtends bij het kijken van het nieuws en aansluitend weerbericht, samen met mijn vrouw, kreeg ik de geruststellende mededeling dat er ’s middags nog hevige buien met onweer werden verwacht. Mijn vrouw vroeg met een zorgelijke stem of, zodra het onweer over Nunspeet zou losbarsten, ik direct naar huis wilde komen. Na een geruststellende reactie van mij: “uiteraard doe ik dat” heb ik in de stromende regen mijn tas en buggy uit de garage gehaald en in de auto gelegd. Vervolgens in de stromende regen en met het nodige pessimisme naar Nunspeet gereden. Net zoals vele golfers, heb ook ik er een hekel aan om in de regen te spelen. Een klein buitje overleef ik nog wel, maar een wedstrijd met nagenoeg continue regen, zoals laatst bij de maandbeker, komt mijn spel zeker niet ten goede.

Aangekomen in Nunspeet, regende het nog steeds pijpenstelen. Maar ik liet het maar letterlijk over mij heen komen. Ik was in de laatste flight ingedeeld (samen met Annette en Lidwien) en dit bleek later qua weer niet ongunstig te zijn. De eerste flight startte om 10.18 uur in de stromende regen; op het moment dat wij afsloegen, 11.57 uur, regende het nog wel. Maar na de eerste hole konden de regenjassen al uitgetrokken worden, en na de tweede hole konden ook de inmiddels droog geworden paraplu’s opgeborgen worden. En niet even later brak ook voor ons de zon door. En dan is het toch heerlijk om te golfen, in de zon met een behaaglijke temperatuur, wandelend in korte broek en polo. Het leven is zo slecht nog niet…

De flightgenoten zijn twee gezellige dames die bovendien ook nog prachtig kunnen golfen. De ene (af)slag was nog mooier dan de andere. Van beide dames kan ik nog wat leren, en dan met name op welke wijze Annette zo fabuleus goed stond te putten: gewoon super. Er werd in alle rust over van alles en nog wat gepraat en wat mij opviel, was toch wel de serene rust in de baan. Geen schreeuwende of hard pratende golfers, maar gewoon rust. Ik vind dit heerlijk, hoe stiller hoe beter. En voor we het wisten, liepen we na 18 holes weer de baan af. De tijd vliegt werkelijk, en zeker als je lekker loopt te golfen. Soms met hele mooie slagen, en soms met verschrikkelijke, dramatisch slechte slagen. Maar dat is (voor mij dan) golfen. Dus de kortingsbon voor de nog in te plannen golfles zal hopelijk vruchten af gaan werpen.

Tijdens de prijsuitreiking bleek Monica wederom gewonnen te hebben, zelfs voor de derde keer op rij. Monica, van harte gefeliciteerd met deze unieke prestatie. Bij het voetbal (UEFA Champions league) mag een team dat drie keer achter elkaar de finale wint, de cup met de grote oren houden. Mijn vraag: geldt dit ook voor De Gouden Putter?

Wat mij en ook Annette en Lidwien opviel, is dat de baan, na de zeer droge periode in juni/juli, er weer fantastisch bij ligt. Niet alleen de afslagplaatsen, maar ook de fairways en de greens zijn weer (donker) groen gekleurd. Ik wil onze greenkeepers van de Enk Groen & Golf danken dat zij met de nodige passie ervoor gezorgd hebben dat onze golfbaan er weer zo mooi bij ligt. En ik denk dat ik dit compliment namens alle leden van De Nunspeetse toch wel mag geven? Zoals de baan er nu bij ligt, is dit de beste reclame voor Het Rijk van Nunspeet.

Annette en Lidwien, dank voor de gezellige middag en graag tot een volgende keer; het is een feestje om samen met jullie in één flight te mogen spelen. Ik wens eenieder nog heel veel golfplezier toe, op de mooiste golfbaan van de Veluwe.