Vlaggenwedstrijd

Wedstrijdverslag

door: Thérèse Leeman

Donderdag 27 april, Vlaggenwedstrijd.

Eindelijk weer eens wakker worden met een zonnetje en het vooruitzicht op een droge, zonnige dag! Fijn voor de Koning, die mag rondwandelen in Rotterdam en voor alle deelnemers aan onze jaarlijkse Vlaggenwedstrijd die heerlijk mogen ‘wandelen’ op achttien holes in Nunspeet!

Ik weet niet wat hij liever had willen doen? Ik weet het in ieder geval wel! Gelukkig voor ons een niet al te vroege start, want de vorst van de afgelopen nacht gaf een koude start voor de eerste deelnemers. Tegen 12:00 uur was het prima op temperatuur gekomen. Gauw aanmelden in het secretariaat bij de dames van de Wedstrijdcommissie.

Die hadden het daar lekker warm gemaakt. Kacheltje aan en kopje thee erbij. Betalen bij Monica en de vlag ophalen bij Annie. Rood, wit en blauw en gelukkig ook in die volgorde! Instructie: meenemen, zichtbaar op de tas en neerzetten wanneer alle slagen op zijn of meenemen naar binnen wanneer er nog slagen over zijn. Duidelijk.

Met mijn flightgenoten Eveline en Rob Berendsen was het een hernieuwde kennismaking. We constateerden dat we al heel lang niet meer met elkaar gespeeld hadden en waren blij dat dat vandaag weer eens kon (dat krijg je wanneer je zo’n grote vereniging bent geworden;).

Gelukkig spelen veel van de leden mee aan allerlei wedstrijden. Ook nu weer bijna honderd deelnemers. Dat maakt het wel heel gezellig maar betekent ook dat je lang moet wachten op de prijsuitreiking als je in de eerste startronde zit. Later bleek dat voor sommigen een te lange wachttijd.

Wij hadden een start op Zuid en ik mag wel zeggen voor mij een ‘koude’ start. De bal meteen rechts tussen de takken en struiken geslagen. Er moeizaam uitgekomen en meteen daarna nog maar de bunker rechts meegenomen. Schade beperkt tot acht slagen. Dat tikt zo lekker snel aan. Daar moet verbetering inkomen. Gelukkig lukte dat bij de volgende hole. Met zes slagen in de hole. Door naar de derde hole. Zuid-3. Wat is dat een andere hole geworden nu er rondom de green veel bomen zijn gekapt en de green zoveel licht heeft gekregen. Het is net of de bunker links meer in beeld ligt en de green zelf groter oogt. In ieder geval voor mij! In een keer op de green en met een par eraf. Dat gaat lekker.

Laat ik niet alle holes zo uitvoerig beschrijven maar het kort houden door te vermelden dat het een ‘golfend’ geheel is geworden met na zeventien holes een goede afslag op noord-9 met nog zes slagen over. Zou toch moeten lukken om de vlag binnen te brengen. Maar dan komt er toch enige spanning te staan op het korte werk met als resultaat twee te korte slagen. Uiteindelijk met zes slagen in de hole. Vlag erin en door naar hole 19. Mijn flightgenoten hebben hun vlag al iets eerder op de fairway mogen neerzetten tussen heel veel vrolijk wapperende vlaggetjes. Altijd weer een feestelijk gezicht!

Nadat iedereen ‘binnen’ was, buiten op het terras, met ook nog steeds zon, zag ik Marianne en Annette, met een meetlint in de hand, richting oost-9 en noord-9 gaan om de daar neergezette vlaggen te gaan opmeten. Nu kwam het er op aan. Wiens vlag was net die ene centimeter dichter bij de hole.

Opeens realiseerde ik me dat mijn vlag in de hole zat en mocht meedoen met de prijzen. De prijzen tijdens de Vlaggenwedstrijd zijn al sinds vele jaren staatsloten, die die avond getrokken gaan worden in de staatsloterij, waardoor je kans maakt om nog een keer te winnen!! Speculaties met wat te doen met die gewonnen € 100.000 of meer en hoe je je flightgenoten dan moet laten meedelen als dank voor de ondersteuning die dag, werd uitgebreid besproken.

Na alles tot op de centimeter opgemeten te hebben en de verschillende handicaps te hebben vergeleken, kwam Marianne met de uiteindelijke prijswinnaars. Eerste is geworden Marjan Bootsma met een fantastische score van +8. Gefeliciteerd. Werkelijk super gespeeld!!

Tot mijn verrassing mocht ik de zevende prijs in ontvangst nemen met zoals bekend daaraan verbonden het schrijven van een verslag. Bij deze graag gedaan.

Na de prijsuitreiking was het woord aan Coen, de voorzitter, die met ons een toost wil uitbrengen op de koning maar niet nadat hij de aanwezige Wedstrijdcommissieleden heeft gevraagd naar voren te komen. Marianne, Annette, Annie en Marcel kwamen schoorvoetend naar voren in de veronderstelling dat zij het volkslied zouden moeten gaan inzetten…. maar nee, Coen wil ze gewoon eens even in het (konings-)zonnetje zetten voor al het werk dat een commissie toch altijd moet verzetten. Instemmend geklap van ons allen.

Nadat iedereen een glas oranje bubbels in de handen heeft gekregen brengen we de toost uit op de verjaardag van de koning. Hoera, hoera, hoera!

Postscriptum: Helaas niet de €100.000 gewonnen!!