Maandbeker september 2024

Wedstrijdverslag

door: Henri Steneker

Ik zat in de eerste flight met Jan ten Have en de (dacht ik) in grootse vorm verkerende Jandaan Felderhof. Jan had zich erg verheugd op een snelle wedstrijd: niemand voor je, dat moet binnen drie en een half uur kunnen…. Voor ons liep een langzame vierbal en het gemopper van Jan begon al na één hole.

Helaas had Jandaan zijn supervorm thuisgelaten, maar ondanks het langzame spel speelden Jan en ik erg goed en zaten na negen holes op plus 2. Na negen holes van Oost naar Zuid greep Gert, de caddiemaster, in en werd de flight voor ons twee holes vooruitgestuurd en opgesplitst in twee twee-ballen. Nu ging het ineens heel snel en raakte ik daardoor helemaal uit mijn ritme en na een 6 op zuid 3 en een 8 op zuid 4 was alleen Jan nog in de race voor de winterparkeerplaats. Op zuid 7 sloeg Jandaan de bal zover links dat Linda Klomp haar kans schoon zag en gewoon op hole 6 met Jandaans bal verder ging (ik betwijfel of ze de twee bijbehorende strafslagen heeft geïncasseerd). Jan hield zijn vorm vast en werd uiteindelijk derde met bruto 79 en netto 68.

De prijsuitreiking begon met het ophemelen van Björn, dat hij zich verlaagde tot ons niveau vond Annette Horsman kennelijk heel bijzonder. Hij won de nettoprijs (drie pro V1 ballen) natuurlijk met een voor hem “slecht” rondje van 70.

De in grootse vorm verkerende Adriaan Rink won de winterparkeerplaats, die hij meteen deelde met Anouck, omdat hij deze voor haar neus wegkaapte, want zij werd tweede met een rondje 80 bruto en ook 67 net als hij.

In categorie twee stak Annette Horsman meteen de eerste prijs in haar eigen zak, want haar man Maarten had die gewonnen met 40 stablefordpunten. Nu weten we meteen wie in hun huwelijk de portemonnee in de zak heeft.

Vincent Eggink werd daar tweede met 38 stablefordpunten en Yvonne Schipper had eigenlijk gelijk gespeeld met Ingrid Zonnevylle-van Onzen (wat een mooie naam trouwens) en Koos Versteeg, maar was het eerste van de drie bij Annette en mocht daarom de derde prijs houden.

Mijn grote vrees met een rondje 38-48 slagen was dat ik daarmee zevende zou worden. Gelukkig zei Annette dat deze gevreesde eer ging naar Philippe van den Boogert. Maar op weg naar de uitgang trok ze mij nog even aan mijn mouw. Ze had zich vergist, ze had bruto en netto omgedraaid en bij het terugdraaien bleek ik toch zevende te zijn geworden.

Monica Menke bedankt en Annette bedankt voor de organisatie en de speech. Maar dat had Adriaan ook al gedaan.
Allemaal tot volgend jaar bij de eerste maandbeker van 2025.