Red, Yellow and Blue

De titel van de wedstrijd doet wellicht denken aan de veelbesproken schilderijen Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue van Barnett Newman. Maar de leden van de Nunspeetse zijn voor de duvel nog niet bang, en maar liefst 48 onverschrokken golfers hadden zich ingeschreven voor een van de leukste wedstrijden op de wedstrijdkalender. Volle bak dus.

De wedstrijd gaat over 27 holes, en de kleur van de lus bepaalt de kleur van de tee: Zuid van rood, Oost van geel en Noord van blauw. Dames en heren spelen van dezelfde tee en wij heren geven zonder meer toe dat het voor de dames een stuk lastiger is, want zij gaan alleen maar achteruit wat betreft afstand. Vandaar dat de wedstrijdleiding dan ook aparte prijzen voor de dames en de heren in het leven heeft geroepen.

Ik speelde met Ankie Bronkhorst en Hans Verhoog. Ankie en ik speelden achter onze echtgenoten, dus die konden we mooi in de gaten houden en gebruiken als target. Maar dan moesten ze wel midden op de fairway blijven lopen. Dat bleek niet altijd het geval, want regelmatig zagen we ze links en rechts het bos in duiken voor een ‘search and rescue operation’.

Wij begonnen op Zuid van rood, en dan denk je dat wordt een makkie voor de mannen, maar in de praktijk viel dat tegen. Voor Ankie was dit vertrouwd terrein, maar Hans en ik voelden ons niet thuis op rood en blauw. Wij haalden de beste score van de drie lussen van de vertrouwde gele tee’s op Oost. Ankie daarentegen had vooral op geel op Oost moeite om de fairway te halen.

27 holes komt neer op een volledige dagtaak, want je bent al snel bijna zeven uur bezig en legt 14 km af. Gelukkig was het fantastisch weer, dat hebben we wel anders meegemaakt bij deze wedstrijd. Ondanks de hevige regen van de vorige dag lag de baan er mooi bij; over de kwaliteit van de baan hoeven we dit jaar sowieso niet te klagen.

Na 18 holes stond er een versnapering voor ons klaar, aangeboden door de wedstrijdcommissie, om de inwendige mens te versterken en voldoende energie te verschaffen voor het volbrengen van de laatste lus. Of dit naar ieders smaak was, valt te betwijfelen.

Michael deed op zijn eigen briljante wijze de prijsuitreiking, en het bleek dat de heren duidelijk hoger hadden gescoord dan de dames. Bij de dames werd Anouck Hage winnares met 49 punten. Bij de heren was Philippe Mortureux overduidelijk winnaar met 61 punten.

Anouck is een algemeen bekend golffenomeen, maar Philippe is relatief nieuw aan het Nunspeetse golffront en vereist enige introductie: deze aimabele Fransman is een trouwe deelnemer van de Heerendagen, lid van Club 18 en ook toegetreden tot de Evenementencommissie. Het spelen met de ‘Franse slag’ heeft hem aan deze victorie geholpen.

Voor iedereen die heeft meegedaan: op zaterdag 29 september is er weer een Red, Yellow en Blue wedstrijd, dus wees er op tijd bij om in te schrijven voor een herkansing.

Uit betrouwbare bron had ik vernomen dat wegens personeelstekort de horeca mogelijk gesloten zou zijn als we na 27 holes met de tong op onze schoenen het clubhuis zouden bereiken. Dat zou een domper op deze prachtige golfdag zijn geweest, maar gelukkig heeft het Rijk alles in het werk gesteld om onze dorst te kunnen lessen. Ik ontwaarde zelfs een onbezoldigde invalkracht in de persoon van manager Liesbeth, die misschien wel haar vrije zaterdag heeft opgeofferd om ons van dienst te zijn. Chapeau voor Liesbeth en de jongens en meisjes van de horeca.