Valentine wedstrijd “24

Wedstrijdverslag

door: Roos van Dalfsen & Thom Holstege

Zuid

De laatste wedstrijd waar ik (Thom) aan heb deelgenomen was de Snertwedstrijd, ook in de spelvorm van greensome, waarbij Coen en ik tweede werden. Met dat in gedachte ben ik dan ook met vol vertrouwen de Valentijn Wedstrijd ingegaan. Dit keer met Roos als mijn partner, iemand die de bal zonder problemen 200 meter ver kan slaan. Dit was een welkome aanvulling tegen onze geduchte flightgenoten Sandra en Nuy. Zoals sommigen misschien wel hebben opgemerkt is Nuy in topvorm, hij wist dan ook de eerste plaats te pakken tijdens de Snertwedstrijd. Op hole 1 van Zuid begonnen wij dan ook sterk door meteen een par op de scorekaart te noteren. Op dat moment dacht ik nog dat we al een punt hadden veroverd op Nuy en Sandra.

Op hole 2 stuurde Roos haar afslag richting de snelweg. Ze verzekerde ons dat we de bal niet hoefden te zoeken; die zou ze wel oprapen op de terugweg… Gelukkig had ik een goede afslag waar wij mee verder konden. Na een perfecte tweede slag van Roos hoefde ik nog slechts 80 meter naar de green. Een mooie rustige slag met een wedge, die in mijn gedachte al naast de vlag was geland, leek meer op zand scheppen dan de bal raken. Dit resulteerde in een mooie balvlucht van zo’n 15 meter. Na ook nog een steady drie putt leverden we onze gewonnen punt op Nuy en Sandra meteen weer in.

Na vijf holes spelen stonden we gelijk met beiden elf punten. Zoals Yvonne en Wouter al vermeldden in het verslag van de Snertwedstrijd, kan het woord “snert” ook verwijzen naar snertgolf. Dit is precies wat ons vanaf nu overkwam. Op hole 6 sloeg ik mijn afslag richting de tee box van Zuid 9. Hoewel ballen daar wel vaker belanden, is dat meestal vanaf de afslag van hole 7, een par 3. Nuy en Sandra hadden hier totaal geen last van en noteerden op hole 6 en 7 back to back PAR. Op hole 8 sloeg Nuy nog even de bal op de green en maakte Sandra een putt van zo’n drie to vier meter voor de birdie.

We hadden beter de bal die ik op hole 6 had geslagen meteen weer kunnen opteeën op hole 9. Roos en ik kwamen niet verder dan twee punten op drie holes… Om onze scorekaart nog te redden en niet als een zinkend schip ten onder te gaan, zoals Sandra en Nuy met hun tweede slag deden, maakten Roos en ik voor de verandering een PAR. De vlag hoefde van Sandra niet uit de hole, aangezien het toch al geen zin meer had. Een putt van vier meter ging ze toch niet nog een keer maken. Maar natuurlijk deed ze dat toch weer, waarmee zij nog een punt wist te redden.

Noord

Na een korte pauze aangekomen op Noord was het natuurlijk de vraag of Nuy en Sandra hun vorm kwijt waren. Alle vier de afslagen op de eerste hole waren in ieder geval goed. Roos en ik sloegen allebei bijna over de bult en Sandra lag tussen de twee heuvels in. Nuy en ik dachten allebei de ballen gemakkelijk op de green te leggen. Helaas was de richting in beide gevallen niet goed. Mijn bal belandde links ongeveer een meter voor de greenside bunker en Nuy parkeerde de bal rechts een paar meter naast de green. Hierdoor stond Sandra voor een lastige derde slag – een chip met het risico om in de bunker te belanden, of een rustige slag over de bunker met het risico dat de bal van de green afrolde. Helaas voor hun gebeurde dat laatste, waardoor Nuy nog een keer moest chippen vanaf dezelfde plek waar ook Roos nog moest chippen. Uiteindelijk hadden we beiden twee putts nodig en noteerden wij een bogey en Nuy en Sandra een double bogey.

Op hole 2 maakte Nuy de tweede slag van hole 1 weer helemaal goed, door de bal midden op de green te laten landen  was de kans op een eenvoudige par weer aanwezig. Dit lukte hen dan ook. Roos en mij lukte het maar niet om een putt te maken, waardoor wij opnieuw een bogey noteerden. Op hole 3 maakten Roos en ik onszelf het opnieuw enorm lastig. De dogleg te veel afsnijden tijdens de afslag en in de rand van het bos belanden, een air-shot en de bal rechts naast de green tussen de takken laten landen. Met nog een slag over kwamen we uiteindelijk op de green, maar zoals jullie waarschijnlijk al kunnen raden, ging de putt er weer niet in. Nuy en Sandra hadden veel minder moeite met deze hole en noteerden opnieuw een par.

Met een super afslag van Roos op hole 4, gevolgd door een tweede slag die op de green belandde, behaalden we voor de verandering een par. Nuy en Sandra noteerden weer twee punten op hun kaart. Ze hadden hun vorm zeker nog niet verloren. Op hole 5 noteerden ze opnieuw een par en op hole 6 een bogey. Wij kozen voor hole 6 weer iets nieuws. Ik sloeg mijn afslag perfect, maar helaas twee meter te veel links van de Tiger-line, terwijl Roos niet verder kwam dan de zandverstuiving. Ons dilemma was dus: gaan we eerst kijken of mijn bal geen boom heeft geraakt en speelbaar in het bos ligt, wat onmogelijk lijkt, of slaan we gewoon de bal van Roos en vermijden we het heen en weer lopen. Wij als twee jongeren kozen natuurlijk voor de gemakkelijkste optie en sloegen we gewoon de bal van Roos. Aangekomen ter hoogte van mijn bal, kon je het natuurlijk al raden. Hadden we maar eerst gekeken. Slechts twee meter naast het pad, ruim voorbij de bel en geen enkele tak of boom in de buurt konden we mijn bal oppakken.

Op hole 7 sloegen Nuy en ik beiden onze bal op de green, dit resulteerde bijna in een lange birdie putt voor Sandra en hadden Roos en ik weer eens drie putts nodig… Hole 8 was een snert-hole. Van beide kanten was het niet slecht, maar ook niet goed. Twee slordige zevens werden dan ook genoteerd. Op hole 9 noteerden we beiden twee punten. Nuy en Sandra eindigde met een totaal score van 42 punten, waarmee ze ruimschoots de eerste plek wisten te veroveren.

Het lijkt erop dat Cupido goed heeft nagedacht bij het koppelen van Nuy en Sandra. Hun gedeelde passie voor golf en de manier waarop ze elkaar aanvullen op de golfbaan, resulteert in een perfecte match.