Jacht op de voorzitter

Wedstrijdverslag

door: Maarten Horsman

De jacht op de voorzitter

Dat klinkt als de titel van een spannende thriller. Met een levendige fantasie krijg je dan een visioen hoe een meute golfers gewapend met een variëteit aan golfstokken achter een doodsbange voorzitter aan jaagt. En dat alles gesitueerd op de fairways en in de bossen van de Nunspeetse op een koude maar toch af en toe zonnige dag. Diegene die tijdens het laatste Lustrum mee hebben gespeeld met de cross country herinneren zich wellicht nog de cursus boogschieten op de zandverstuiving, dat had mooi van pas gekomen. En als de voorzitter gevangen is, wat gebeurt er dan? In een kookpot of …………

Maar gelukkig voor onze huidige voorzitter, Coen Holstege, worden voorzitters van golfverenigingen blijkbaar beschouwd als een bedreigde diersoort, want er bleek een vredelievender variant van deze spelvorm te bestaan.

Coen loopt er niet mee te koop, bescheidenheid siert de mens, maar ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat hij ter voorbereiding op deze wedstrijd alle afleveringen van Kamp van Koningsbrugge en Hunted heeft teruggekeken. En dat heeft goed geholpen zou later blijken.

Coen vertrok als eerste samen met de vicevoorzitter Marianne Kers en Coens netto score was terug te vinden op een kaartje in de hole. Iedereen speelde zijn eigen matchplay wedstrijd met handicapverrekening tegen de voorzitter; met een betere netto score had de speler een +, gelijke score een 0 en hogere score een -. Ondanks de verstuurde uitleg was er toch de nodige verwarring. In ieder geval zou professor Erik Scherder trots op ons zijn want het berekenen van het resultaat voor iedere hole bleek een ware brain teaser en de grijze massa in het hoofd moest wakker geschud worden en de hersencellen hebben dus ook genoeg training gehad.

De eerste drie holes vonden we Coen nog een sympathieke voorzitter. Die mening werd snel herzien toen we op de volgende drie holes alleen maar drieën op de kaartjes vonden. Het werd hoog tijd voor een andere voorzitter werd er geopperd. Zeer frustrerend als je een hole voor je gevoel goed gespeeld hebt en je vindt bijvoorbeeld op Oost-3 een 2 op het kaartje. Verder kwam er nog zeven maal een 3 uit de hole. Bij binnenkomst werd Coen regelmatig geprezen voor de vele birdies (dat waren dus de mensen die het niet helemaal begrepen hadden).

De Wedstrijdcommissie was zich er van bewust dat de jacht hongerig maakt en na afloop was er voor iedereen een broodje rookworst en kon men met de flightgenoten napraten over de jacht; men noemt dat jagerslatijn.

Deze wedstrijd wordt pas leuk als de voorzitter goed speelt, zodat men echt zijn best moet doen om hem te vangen. En het moet gezegd, Coen heeft goed gespeeld en dat bleek dan ook toen de uitslagen bekend gemaakt werden. Er bleken slechts vier deelnemers die bij machte waren om de prooi te verschalken. De wedstrijdleider Willem Evers maakte, om ons niet langer in spanning te houden, de uitslag bekend (zie hiernaast).

Het valt de oplettende lezer natuurlijk direct op dat er maar liefst vijf dames bij de prijswinnaars zijn. Dus de conclusie dat Coen een zekere aantrekkingskracht uitoefent bij het vrouwelijk geslacht die ze er toe aanzet om verwoed jacht op hem te maken is gauw gemaakt. Maar helaas dames, Coen is al lang geleden door Medi gestrikt.

Ik weet niet hoe jullie deze wedstrijd vonden, persoonlijk vond ik het een leuke spelvorm maar mijn opinie is misschien gekleurd, omdat ik in de prijzen viel. In ieder geval mag Coen wat mij betreft na de vangst vrijgelaten worden om door te gaan als voorzitter. Een sportvisser gooit tenslotte de vis ook terug.

Dank aan de Wedstrijdcommissie voor de organisatie en aan Coen die zich geheel belangeloos beschikbaar heeft gesteld om als aas te dienen.