Het Wel&Wee van Heren senioren 2 – 27 holes

Wedstrijdverslag

door: Wim Evers

Het is een mooie aanhef de verslagen die ingestuurd worden door de captains van de competitieteams: Het Wel & Wee van ……….

In dit verslag wil ik echter het “wel” weglaten want als we het over Senioren 2 hebben was alleen maar “wee” te melden. Tenminste voor zover het over het golf gaat.

Wat hebben wij een kansloze competitie moeten spelen dit jaar. Als Nunspeetse zijn we het over het algemeen wel gewend om tegen lagere handicappers te spelen en gaan we niet bij het eerste aanzicht van hcp verschillen van vier of vijf punten in de stress. Dat deden wij ook niet omdat we bij de eerste wedstrijd er eigenlijk ook nog niet naar gekeken hadden. Die eerste wedstrijd was tegen de Hoge Kleij uit Amersfoort. Wij dachten dat is de sterkste van de poule. Enfin een nederlaag met 11-7 was overkomelijk. Zij hadden handicap 8,0 en wij 15,3 gemiddeld. Verloren maar toch een mooie dag met als Most Valuable Player Jan de Gier die gewoon vier punten binnenhaalde. De week daarna zijn we gastheer geweest en begonnen de twijfels over onze kwaliteiten ten opzichte van de andere teams al in ons achterhoofd parten te spelen.

Hoe kan het dat wij ingedeeld zijn bij teams die allemaal gemiddeld een handicap hebben van rond de 8? De helft van onze handicaps! De week daarna tegen de Edese kwam dat er ook wel uit. Een 16-2 nederlaag. Daar werden we niet vrolijk van en begonnen de twijfels en de stress ernstige vormen aan te nemen. Dit gaat hem niet worden en we hadden al snel de doelstelling aangepast van niet degraderen naar niet verliezen met 18-0. De week daarna tegen Zeewolde. Daar hadden we bij aanvang van de competitie onszelf nog kansen toegedicht. Maar helaas. We konden maar ternauwernood de 18-0 vermijden en dat ene puntje werd door een all square door Jan de Groot binnen gehaald.

Door dit soort resultaten ga je niet beter spelen en was het zelfvertrouwen voor de laatste wedstrijd naar het nulpunt gedaald. Hoe kunnen wij de 18-0 vermijden tegen de aanstaande kampioen. Zij behoefden slecht één puntje te halen van de achttien om zeker te zijn dat ze kampioen zouden worden en ook niet afhankelijk te zijn van andere resultaten. Vanzelfsprekend is hen dat gelukt en wij hebben uiteindelijk de grootst mogelijke nederlaag weten te voorkomen doordat we één puntje wisten binnen te slepen.
De conclusie is dus dat wij kansloos zijn gedegradeerd. We hebben een jaar de tijd om de brokstukken weer bij elkaar te rapen en te kijken of de animo in de nieuwe plannen van de NGF nog groot genoeg is om het team bij elkaar te houden.

Is er dan helemaal geen “wel” te melden. Nou dat zou overdreven zijn. We hebben op prachtige banen gespeeld en we behoefden daar niet al te ver voor te rijden. Ook de gezelligheid en de goede verzorging bij verenigingen was een pleister op de wonden.

Wij hopen op beter in de toekomst.