De Heeren naar Twente

Wedstrijdverslag

door: Maarten Horsman

Op een prachtige nazomerdag togen woensdag 21 september 50 heren naar onze zusterbaan het Rijk van Sybrook. Volgens de allochtonen hoor je geen Siebroek te zeggen, want dat lijkt teveel op Schiebroek. En denigrerende benamingen als Achterhoek, Tukkerland of Pluskut kunnen in dit #MeToo tijdperk eigenlijk ook niet meer. Onderweg op de A1 hadden we gelukkig geen verkeershinder door konvooien van boeren met trekkers, die gedesillusioneerd terugkeerden uit het Haagse na het horen van het sprookje van Rutte, voorgelezen door onze Koning. Een gastvrije ontvangst met koffie/thee en krentenwegge viel ons ten deel.

De wedstrijdleiding was in handen van Auke en Harry en die hadden zelfs aan ballenkaarten gedacht, zodat de stramme spieren na de lange rit opgewarmd en los geslagen konden worden. Het was druk, want er waren meerdere groepen en de herendag van Sybrook speelde op de eigen baan. Er was dus helaas geen start van 2 tees mogelijk, waardoor het een langdurige verhaal zou gaan worden. Dit betekende voor de vroege starters een lange après golf en voor de late flights een snel biertje bij binnenkomst.

Zelf zat ik in de voorlaatste flight met enkele golf coryfeeën: Jan van de Craats, Kees van der Ham en Ger de Jong. Ger was de vervanger van Henk Eilander, die gekidnapt was en met Jacomien in de bloemetjes werd gezet bij Ebbens Architecten. Er ging al een complottheorie rond dat Henk ergens in een tandartsstoel in een zeecontainer zat, maar ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat ze veilig thuis zijn in Epe.

Hoewel de start op de 1^ste hole voor Kees dramatisch was, sloeg dit fenomeen uit Elburg de ene wereldbal na de ander en eindigde met een mooie score van 37 stableford punten. Elburg schijnt een goede bakermat voor golfers te zijn, denk maar aan de kersverse Nederlandse Kampioen Björn Driessen en ook Tonie Herkert scoorde net als Kees een 37. Jan had zijn zinnen gezet op de neary en de two’s pot en jawel hoor dat flikte hij gewoon. Ger en ik waren enigszins flabbergasted van de klasse van onze flightgenoten en dat was aan ons spel en score te zien.

De prijsuitreiking vond plaats na het hoofdgerecht en daar bleek dat Vic Kriel ook de two’s pot had geslagen, baie goed, maar door zijn afwezigheid ging de hele buit naar Jan. Die kon dat goed gebruiken, want hij had heel wat brandstof verstookt, doordat zijn navigatie hem richting Poolse grens had gestuurd. De neary was ook voor Jan en de longest werd wegens een Babylonische spraakverwarring niet uitgereikt. Voor de firma Hakron was het een goedkope dag, want er werden slechts 4 Hakronnetjes uitgereikt.

De dagwinnaar met 38 punten werd Willem Evers, de schrik van Putten. Gelukkig was er een Homarpolo in een kindermaatje wat zijn getrainde lichaam past.

Wedstrijdleider Harry opperde om ook Margraten eens met een bezoek te vereren en dan met een bus, net als het schoolreisje vroeger. Kunnen jullie dat nog herinneren mannen? Misschien dat Henk Dooijeweerd ons kan matsen met een prachtige bus uit de vloot van VTS Tours.

Enigszins later dan verwacht trokken de Heeren na een onmeunig gezellige dag westwaarts als Wijzen uit het Oosten.